இந்தியா - 59

இன்று இந்தியாவின் 59ஆவது சுதந்திர நாள். இந்தியாவை விட சுமார் பதிமூன்று மடங்கு சிறிய நாடான பிரிட்டனின் கீழ் சுமார் இருநூறு ஆண்டுகள் அடிமைப்பட்டுக் கிடந்த இந்தியா சுதந்திரம் பெற்றது. சுதந்திர இந்தியாவில் எல்லா இனத்தவரும், மதத்தவரும், மொழியினரும் சம உரிமை பெற்றுவிட்டனரா? சம அளவில் முன்னேறியுள்ளார்களா? என்றெல்லாம் நாம் கேள்விகள் கேட்கலாம். ஆனால் இப்படி கேள்விகள் கேட்பதற்குக் கூட சுதந்திரம் தேவையாக இருந்தது. சுதந்திரம் அடைந்தபோது இந்தியர்களின் உணர்ச்சி எவ்வாறு இருந்தது என்பதை அனுபவிக்காவிட்டாலும், இந்தியன் படத்தில் வரும் ‘கப்பலேறிப் போயாச்சு’ என்ற பாடலை கேட்கும்போது ஆனந்தக் கண்ணீர் வடித்திருக்கிறேன்.

வரலாறுகளில் மட்டுமே விடுதலைப் போர் குறித்து படித்த என் நிலையே இப்படி எனில், களத்தில் நின்ற தலைவர்களின் நிலை எவ்வாறு இருந்திருக்கும்? அப்படி ஒரு சூழ்நிலையில் நேரு ஆற்றிய உரை....

“இதோ இன்னும் சிறிது நேரத்தில் நள்ளிரவு 12 மணி அடித்ததும், உலகம் உறங்கிக் கொண்டிருக்கும் வேளையில் இந்தியா விழித்தெழுந்து, சுதந்திர நாடாகத் தலைநிமிர்ந்து நிற்கும். பழமையை விடுத்து நாம் புதுமைக்குள் நுழையும் தருணம், ஒரு சகாப்தமே முடிந்து மறையும் தருணம், நீண்ட நெடுங்காலம் அடக்கப்பட்டு மவுனித்துக் கிடந்த ஒரு நாட்டின் ஆத்மா மறுமலர்ச்சி அடையும் தருணம், வரலாற்றிலேயே அபூர்வமாக - அரிதாகத்தோன்றும் தருணம். இதோ நம் கண்முன் தெரிகிறது. இந்தத் தருணத்தில் இந்தியாவின் - இந்திய மக்களின் சேவைக்காகவும், மனித குல மேம்பாடு என்ற பரந்த லட்சியத்திற்காகவும் நம்மை அர்ப்பணித்துக் கொள்ளச் சூளுரை ஏற்போம்.

வரலாற்றின் தொடக்கத்திலிருந்தே, இந்தியா தனது முடிவே இல்லாத தேடுதலைத் தொடங்கியது. எந்த நிலையிலும், இந்தத் தேடுதலையோ, லட்சியத்தையோ இந்தியா கைவிட்டது இல்லை. துரதிர்ஷ்டவசமான ஒரு காலக்கட்டம் இப்போது முடிகிறது. இந்தியா மீண்டும் தன்னைச் சுயதரிசனம் செய்ய இருக்கிறது. இன்று நாம் கொண்டாடுகிற சாதனை ஒரு சிறிய முன்னேற்றத்தையே குறிக்கிறது. நம்மை எதிர் நோக்கியுள்ள பெரிய வெற்றிகளுக்கும், சாதனைகளுக்கும் ஒரு ஆரம்பத்தையே இந்த முன்னேற்றம் குறிக்கிறது. சுதந்திரம் உதயமாவதற்கு முன்னர் நாம் எல்லா வகையான துன்பங்களையும் சகித்துக்கொண்டோம். சில துன்பங்கள் இப்போதுங்கூட நிழலாடுகின்றன. எனினும் கடந்த காலம் முடிந்து விட்டது. இப்போது, வருங்காலமே நம்மை அழைக்கிறது. எனவே, நம் கனவுகள் நிறைவேறிட நாம் கடுமையாக - இன்னும் கடுமையாக உழைக்க வேண்டும்.”

இத்தகைய உணர்ச்சிபூர்வமான நேரத்தில் மகாத்மா காந்தி அவர்கள், சுதந்திர விழாவில் பங்கேற்கவில்லை என்பதை மிகச்சமீபத்தில்தான் அறிந்தேன்.

மகாத்மா காந்தி இந்தியா விடுதலை பெற்ற தினமான ஆகஸ்ட் 15-ந்தேதி, கல்கத்தா வீதிகளில் ஒரு எளிய மனிதராக நடமாடிக்கொண்டிருந்தார்!

அவர் டெல்லியில் தங்காமல் கல்கத்தா சென்றதற்கு முக்கிய காரணம் இருந்தது. இந்தியாவில் பல்வேறு பகுதிகளிலும், மீண்டும் வகுப்புக் கலவரங்கள் மூண்டிருந்தன. குறிப்பாக கல்கத்தாவில் கலவரம் பயங்கரமாக இருந்தது. கலவரப்பகுதிகளில் அமைதி யாத்திரை மேற்கொள்ளவும், பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு ஆறுதல் கூறவும் கல்கத்தாவுக்குச் செல்ல முடிவு செய்தார்.

சுதந்திர விழாவில் கலந்து கொள்ளுங்கள்.பிறகு கல்கத்தாவுக்குப் போகலாம் என்று தலைவர்கள் கேட்டுக்கொண்டபோதும், காந்தி மறுத்துவிட்டார். சுதந்திரச் செய்தியைக் கூட வெளியிடாமல், கல்கத்தாவுக்குச் சென்றார். கலவரப் பகுதிகளில் நடந்து சென்றார். அமைதியாக இருக்கும்படி வேண்டுகோள் விடுத்தார்.

ஆகஸ்ட் 15-ந்தேதி நாடெங்கும் சுதந்திரத் திருநாள் மகிழ்ச்சிப் பெருக்குடன் கொண்டாடப்பட்டது. அன்று கல்கத்தாவில் காந்தி உண்ணாவிரதம் இருந்தார்; நூல் நூற்றார்; பிரார்த்தனை நடத்தியபின், கல்கத்தா நகரைச் சுற்றிப் பார்த்தார். அமைதி திரும்பிக்கொண்டிருப்பதையும், இந்துக்களும், முஸ்லிம்களும் நேச முறையில் பழகுவதையும் கண்டு மகிழச்சி அடைந்தார்.

இந்தியா உலக அரங்கில் தவிர்க்க முடியாத ஒரு சக்தியாக உருவெடுத்துக் கொண்டிருக்கும் இன்றைய சூழலிலும் இந்தியர்களை மத அடிப்படையிலும், ஜாதி அடிப்படையிலும், மொழி அடிப்படையிலும் கூறுபோட்டு அவர்களுக்கிடையே கலவரங்களை ஏற்படுத்தும் சக்திகள் இன்றும் இயங்கத்தான் செய்கின்றன. அதுபோன்று காந்திகளும் இருக்கத்தான் செய்கின்றார்கள். ஆனால் காந்திகள் சக்தியிழந்து இருக்கிறார்கள் என்பதும் உண்மை. கோட்சேக்களைப் புறக்கணிப்பதன் மூலம் காந்திய சக்திக்கு ஊக்கம் கொடுத்து, இந்தியா 2020 என்ற "கனவு நாயகனின்" இலக்கை அதற்கு முன்பே அடைய முயற்சிப்போம்.

உலகெங்கும் வாழும் அனைத்து இந்தியர்களுக்கும் சுதந்திர தின வாழ்த்துக்கள்